مـــن از زندگـــ ـے کســـ ـے
حذفــــ شــــدم
که بــــرا ـے داشتنـــــش
و بـــــرا ـے بودنـــش
خیلـــ ـے ها رو از از زندگــــ ـیم
حذفــــ کــــردم
گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد
شاید کودکــانه ، شاید بی غــرور
اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود
می فهمــــم نه ضعیفم ، نه کودکم ، بلکه پر از احساســـم …
✘פֿـیــلـــے سـפֿـتـﮧ
بـگـﮧ :مےترسـَمـ بـَعـבا فـڪر ڪنے
عـشـقـ مـَטּ بـچـﮧ گـونـﮧ بـوבه
و چـَنـב سـالـ بـَعـב
تـو چـشــآتـ زُلـ بـزنـﮧ و بـگـﮧ
"تـو عـشـقـ بـچـگــے ـهـامـ بـوבے" ✘
█ פֿـوش بـِפـالت سیگار ...
██ میسوزے و میرَوے ...
██ ولے مَـטּ میـسوزҐ و نـِمیرَوҐ ...
██ تنها شباهتماטּ ایـטּ است کِـﮧ ...
██ هیچکـבامماטּ صـבایماטּ בر نمے آیـב ...
دَســــتــــ هــــایــَـــم خــالـــی اَنـــد • • •
جـای خــالــی دَســــتـِـــ تــو را هــــیـــــچ کــَــســ
بــَــرایــَــم پــُــر نــمـــی کــــنــد • • •
راســــتــــ مــــی گـــُـفــتــــ شـــــامــــلو:
" دَســـــتـــِـــ خـالـی را بـایــَـــد بــَـــر ســَـر کــــوبــیـــد "
حتـّے اَگــَـر خــُـدا هـَمـ سیبــ بیــآوَرد
چیزے بـﮧ جـُـز گریـﮧ آرامـشـ نمےڪـُـنـَد
سیبـ هــایـَم را قــآیـم ڪنیـد
خـَـبـَرهــآے امـروز هـَمـﮧ شـوم بـودَنـد
مَـטּ حـَــوّاے پـُـر اَز بـُـغضـَـمـ ...
هــ ـے روزگـــــــار
مــ ـن به درکــــــــ
خـودتــ خــســتـهــ نـشـدے
از دیـدن تــصویــر تــــکرار درد کـشــیدنــ مــטּ؟....
به فـ ـکرِ نـ ـمازت باش مـ ـثلِ شارژ موبایـ ــلت
!
با صـ ـدای اذان بلند شـ ـو مثلِ صـ ـدای موبایلـ ـت!
از انگشــ تان برای ذکر اسـ ـتفاده کن مثـ ـلِ صـ ـفحه کلید موبایلـ ـت!
قرآن را همیـ ـشه بخوان مـ ـثلِ اس هاے موبایلــ ـت!
+
خُــــدایـ ـے ما کجاییـ ـم...؟..
چـــہ בلمـــاלּ بـפֿــواهــב،
چـــہ בلمـــاלּ نـפֿــواهــב،
פֿـــבا یڪـ وقتــ هـایــے בلَــش نمــے פֿـــواهــב،
مــا چیــزے را ڪــہ בلمــاלּ مــے פֿـــواهــב را
בاشتـــہ باشیـــمـ ...
دَم اَز بازیِ حُکـــــم میزَنـی
دَم اَز حُکــمِ دِل میزَنـی
پَس به زَبانِ قُمــــــــــار بَرایَت میگویَم
قُمـــارِ زِندِگی را به کَسی باختَم کِه تَکِ دِل را با خِشـــت برید
جَریمه اَش یَک عُمر حَســــرَت شُد
باخت ِ زیبایی بود...
یاد گرفتم به دِل ، دِل نَبندَم
یاد گِرفتَم اَز رویَ "دِل" حُکم نَکُنَم
دِل را باید بُــر زد جایَش سَنگ ریخت که با خِشت تَکبــُری نکنند...

بہ ڪسے توجہ نمے ڪنہ ...
از ڪسے خجالت نمے ڪشہ...مے باره و مے باره و..
اينقدر مے باره تا آبے شہ ... آفتابے شہ ...!!!
ڪاش...ڪاش مے شد مثل آسموטּ بود...
ڪاش مے شد وقتے دلت گرفت اونقدر ببارے تا بالاخره آفتابے شے...بعدش هم انگار نہ انگار ڪہ بارشے بوده !.
چقدر تازگی دارد برایـــــــم
روزهایی که به امید آمــــــــدن کسی دلخــــــــوش نیســــــــتم !
و شبهایی که از نیامدنـــــــش دلگیر نمی شــــــوم !
.... بی کســــــی هم عالمـــــــــی دارد ...
